جرم شهادت دروغ

شهادت دروغ

شهادت دروغ از گناهان کبیره به‌ معنای اینکه شخصی خلاف واقعیت شهادت بدهد. فقیهان با استناد به روایات و آیات آن را حرام می‌دانند و مطابق نظر آنها در صورت اثبات به دروغ بودن شهادت از طریق اقرار و اعتراف، علم قاضی و شهادت، شاهد دروغگو تعزیر و مجازات می‌شود.

اگر تا قبل از اجرای حکم قاضی، معلوم و اثبات شود که آن شهادت کذب و دروغ بوده است، حکم نقض و منتفی می‌شود، اما اگر پس از اجرای حکم ثابت شود، کسانی که شهادت دروغ داده‌اند باید ضرر و زیان‌هایِ وارده مانند دیه و قصاص، دیه و مالی و… بر محکومٌ‌علیه (کسی که حکم بر علیه وی می‌باشد) را جبران کنند.
بر اساس قانون مجازات اسلامی ایران شهادت دروغ جرم بوده است و شخصی که مرتکب آن می‌شود محکوم به جزای نقدی و زندان می‌باشد. شهادت یکی از پنج ادله معتبر و قانونی است که با عنوان شهادت شهود شناخته شده است. شهادت شهود بدین معنا است که اگر فردی شاهد رخداد واقعه و جرمی باشد، در دادگاه حضور پیدا کرده و تمامی اطلاعات خود را به عنوان حقیقت در دادگاه اظهار کرده و به درستی و صحیح بودن آن ها شهادت می‌دهد.

شهادت دروغ یعنی شخصی از روی عمد به چیزی که نمی‌داند و به آن آگاه نیست به نفع و یا ضرر دیگران گواهی و شهادت دهد یا آنچه را که گواهی می‌دهد بر خلاف واقعیت باشد. بعضی از حقوق‌دانان اعتقاد دارند شهادت دروغ زمانی جُرم محسوب شده و قابل پیگرد قانونی است که نزد مقامات رسمی در دادگاه انجام می‌گردد.
شهادت شهود هیچ ضرر یا نفعی برای وی ندارد. در حقیقت این نوع ادله، به ضرر یا سود یکی از طرفین دعوی است. شهادت شهود نقش به سزا و تاثیر گذار در نتیجه گیری دادگاه دارد. به همین سبب، شهادت دروغ در دادگاه یک جرم نابخشودنی شمرده می‌شود که سبب از بین رفتن حق و حقوق طرفین دعوی می‌شود.
شهادت در نظام حقوقی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. این امر یکی از مهم‌ترین دلایل اثبات دعوی در قانون مدنی می‌باشد. تاکنون بسیاری از قضایای گوناگون، تنها با شهادت شهود حل و فصل شده‌اند. در بعضی موارد، برخی از افراد با دریافت منفعت خاص و یا دریافت پول، به دروغ شهادت داده و حکم نهایی را تغییر می‌دهند.